Skuteczne planowanie CZASU

Pewnego dnia, pewien stary profesor został zaangażowany, aby przeprowadzić kurs dla grupy dwunastu szefów wielkich koncernów amerykańskich, na temat SKUTECZNEGO PLANOWANIA CZASU. Kurs ten był jednym z pięciu modułów przewidzianych na dzień szkolenia. Stary profesor miał więc do dyspozycji tylko jedną godzinę, by wyłożyć swój przedmiot. Stojąc przed tą elitarną grupą stary profesor popatrzył powoli na każdego z osobna, po czym powiedział:
  - Przeprowadzimy doświadczenie! Wyjął spod biurka wielki dzban, który postawił delikatnie przed sobą. Następnie wyjął kilka sporych kamieni i delikatnie włożył je kolejno do dzbana. Gdy dzban byt wypełniony po brzegi i niemożliwym było dorzucenie jeszcze jednego kamienia, podniósł wzrok na swoich studentów i zapytał:
  - Czy dzban jest pełen? Wszyscy odpowiedzieli: - Taaak! Poczekał kilka sekund i dodał: - Na pewno? - Tak, na pewno!!!
Studenci pochylili się nad dzbanem, a on wyjął spod biurka naczynie wypełnione żwirem. Delikatnie wysypał żwir na kamienie, po czym potrząsnął lekko dzbanem. Żwir zajął miejsce pomiędzy kamieniami... aż do dna dzbana.
Stary profesor znów podniósł wzrok na audytorium i znów zapytał:
  - Czy dzban jest pełen? Tym razem studenci zaczęli rozumieć. Jeden z nich odpowiedział: - Prawdopodobnie nie.
  - Dobrze! - Odpowiedział stary profesor. Pochylił się jeszcze raz i wyjął spod biurka naczynie z piaskiem. Z uwagą wsypał piasek do dzbana. Piasek zajął wolną przestrzeń między kamieniami i żwirem.
Jeszcze raz zapytał: - Czy dzban jest pełen? Tym razem, bez zająknienia, świetni studenci odpowiedzieli chórem: - Nie!
  - No, dobrze... - Odpowiedział stary profesor. I tak, jak się spodziewali, wziął butelkę wody, która stała na biurku i wypełnił dzban aż po brzegi.
Stary profesor podniósł wzrok na grupę studentów i zapytał ich: - Jaką wielką prawdę ukazuje nam to doświadczenie?
Niegłupi, najbardziej odważny z uczniów, biorąc pod uwagę przedmiot kursu, odpowiedział: - To pokazuje, ze nawet jeśli nasz kalendarz jest całkiem zapełniony, jeśli naprawdę chcemy, możemy dorzucić więcej spotkań, więcej rzeczy do zrobienia.
  - Nie! - Odpowiedział stary profesor – To nie o to chodziło. Prawda, którą obrazuje dzisiejsze doświadczenie, jest następująca: Jeśli na samym początku nie włożymy kamieni do dzbana, później już nie będzie to możliwe!
Zapanowało milczenie, bo każdy uświadomił sobie oczywistość tego stwierdzenia.
  Stary profesor zapytał ich: - Co stanowi kamienie w waszym życiu? Zdrowie? Rodzina? Przyjaciele? Marzenia? Robienie tego, co jest waszą pasją? Nauka? Odpoczynek? Albo jeszcze coś innego?
  Należy zapamiętać, że najważniejsze jest włożyć swoje KAMIENIE jako pierwsze do życia, w przeciwnym wypadku ryzykujemy przegrać... życie. Jeśli damy pierwszeństwo drobiazgom (żwir, piasek), wypełnimy życie tymi drobiazgami i nie będziemy mieć wystarczająco dużo cennego czasu, by poświęcić go na ważne elementy.
  Zatem nie zapomnijcie zadać sobie pytania: Co stanowi kamienie w moim życiu?
  Włóżcie je na samym początku do waszego "dzbana", a cała reszta na pewno się zmieści...
Stary profesor pozdrowił audytorium i powoli opuścił salę...